Non somos de aceiro-inox.

  O sábado pasado, Gumersindo da Rachola e Barca coas súas respectivas parellas foron  cear e  bailar a unha aldea alá en Malpica. Foron porque estaba a orquestra Olympus, que é do gusto de todos eles. Non tiveron falta de preguntar o que había para cear, pois xa o sabían, é case sempre o mesmo, pero a diversión está garantida.

  Durante a cea, nunha mesa ao carón  deles, saíu un comensal a fumar e cando voltou, díxolle aos seus compañeiros:

  - Non sabedes o que me acaba de pasar?

  - Non, conta, conta!

  - Acabo de matar a un home. Resulta que caeu  da bicicleta e levaba a cazadora do revés para cortar o aire e pensei que tiña a cabeza torcida e endreiteilla...

 Notábase  que estamos no tempo de Entroido e Gúmer, que sentiu aquilo, esbozou un sorriso e lembrouse dun conto que lle contaba o seu pai. Estaban tamén nun restaurante dous homes e un, que debía ser moi vacilón e tamén debía ser tempo de Entroido, dicíalle a un credulón:

  - Oíches! Nos tempos de antes a xente era moito máis grande e alta que agora, pois comíase máis san, non había tanta contaminación, nin tanto estrés, nin tantas hipotecas, nin preferentes... Fíxate que meu avó levantaba a man e tocáballe ao ceo.

  - Que grande debía ser!!

  Ao que un veciño de mesa, enfastiado do vacile do vacilón, preguntou todo curioso:

  - E logo cando tocaba o ceo non tocaba unha cousa enrugada, así como se fose unha uva pasa?

  O vacilón pensou: "Este tamén pica, voulle  dicir que si".

  - Si! Efectivamente.

  - Pois era un melindre do meu avó!

  Escomezou a soar a orquestra e dixo o cantante: "A primeira parella que veña bailar gaña 500 euros". Gúmer díxolle a Barca: "Vamos bailar". Pero a Barca, dada a súa inmensidade, fíxoselle difícil coller velocidade. Total que Gúmer viuse só na pista de baile, pero tamén, e soa, estaba unha rapaza, que tamén estaba esperando a súa inmensa parella. Gúmer vía achegarse máis parellas á pista e como non quería perder a opurtunidade de gañar aquel premio ficticio, quitou a bailar á súa compañeira de circunstancias...

  A última vez que foran a unha cea-baile, Gumersindo da Rachola díxolle a Barca:

  - Non tomes tantos cubatas, que non hai Deus que te ature! É mellor tomar dúas cervexas.

  - Vale, para a próxima, un par de cervexas!

  E efectivamente, tomaron dúas, dúas ducias de cervexas, tal era a insistencia de Barca de invitar a Gúmer.

  Ao día seguinte, Gúmer estaba tan mal, que foi por urxencias. Alí deitado na padiola, prostrado naquel leito de resaca,  díxolle o doutor :

  - O corpo fainas e o corpo págaas.

  Ao que Gúmer, abrindo os ollos, cun chisco de lucidez, repuxo:

  - Si!!, pero as cervexas pagounas Barca!!