A loca-cola


O 31 de outubro, a víspera de todos os Santos, dado o tempo de choiva que facía, fun a un sitio onde endexamais chove. Un sitio cheo de palmeiras, salas de xogos, restaurantes, negocios, bares... As tres da tarde fun a comer e había colas en todos o sitios donde se podía comer. Pero non colas de 4 ou 5 persoas, ¡Nooon! colas de 90 ou 100 persoas. Estiven un anaco nunha. Fixeime, observei e vin que a xente facíase amiga dos seus veciños de cola, os pais e os fillos tiñan conversas. Dicíalle un pai a un fillo:"Ven para aquí, baixa de aí que vas a caer" "Non, non eu quero ir para a cola do burguer". Unha parella de rapaces incluso se fixeron noivos. Non puden facer a menos de escoitar: "Hola guapreciosa!, gústasme un montón. Se ti sentises a milésima parte do que eu sinto por ti, compraría un décimo de Lotería de Nadal gañador, secuestraríate e levaríate a unha illa deserta onde o sol quentase día e noite e que ademais tivese un Marineda coma este" e ela dixo:"Quero que saibas, que eu sinto por ti algo parecido, dende aquel día, que te vin na cola do paro". E díronse un bico e unha aperta diante de todos nos.
Saín da cola. Díxenme:"Xa virei mais tarde a comer un bocadillo". Pasei polo baño e un coñecido estábase afeitando. Saudeino e díxome:"E iso que acababa de afeitarme antes de meterme na cola". Fun dar unha volta de un par de horas polos negocios. E despois voltei a comer un bocadillo e ainda a xente estaba facendo a cola, pero esta vez era para pagar. Saíu a rapaza da historia de amor con outro rapaz, e o anterior, saiu dalí a pouco, pasando a man pola testa. Baixei aos aparcamentos e alí había ambiente de festa, pois soaban as bucinas dos coches dunha maneira estrepitosa e enxordecedora, coma se dunha voda se tratase. Unha hora e vinte minutos me levou chegar a autoestrada de Coruña-Carballo.
Eu son moi observador e decateime que as colas son unha solución a crise, pois ¡mentres estás na cola non gastas!

No hay comentarios:

Datos personais

Mi foto
A Casilla,Carballo, GALICIA, Spain
A foto do meu perfil é un capricho da natureza, a mín paréceme a cara de Benito Pérez Galdós nos billetes de 1000 ptas. Dame pena que ninguén saiba de esta curiosidade. Está o carón da antiga sala de festas a Revolta en Carballo. Gústame escribir, intento facer rir, meténdome cos políticos, ca vida misma e comigo mismo. Gústame ensalzar a xente anónima, gústame facerlle homenaxes a xente que o merece. Fago relatos por encargo e intento que mos publiquen nos xornais.

Blogues nos que participo