Oito apelidos galegos

  Adoito tomar un viño sempre no mesmo bar. Máis ou menos os clientes somos sempre os mesmos e, queiras ou non, colles confianza. O outro día Brais, que ten 24 anos e traballa na mesma empresa cá miña filla Uxía, díxome:

  - Non sei se serei capaz de dicirche o que che vou dicir?

  - Ánimo!! Hai confianza, Brais.

  - Xa sabes que Uxía e mais eu somos compañeiros de traballo, e quero dicirche que me gusta moito, que estou namorado dela, pero ela nin sequera mira para min. Se puideras interceder...

  - Mira rapaz! A miña filla é dona de si mesma, e ademais, para aspirares a ela, tes que ter oito apelidos galegos!!

  - Téñoos: Añón, Rey, Recarey, España, Outeiro, Porteiro, Cebey e Besteiro.

  - Válenme! Vouche  dar uns consellos para que Uxía se fixe en ti. Ela é moi romántica, gústanlle as rosas brancas, gústalle moito a tortilla, encántalle bailar , gústalle a música galega, os detalles...

  - Moitas grazas!!

  Pasaron uns meses, e dime a  miña filla:

  - Este día fun con Brais  comer un bocadillo de tortilla con chourizo, e que bo estaba!

  O sábado pasado levoume  cear e despois fomos a un pub, e bailamos toda  noite bailes de salón. E regaloume, por San Valentín, antes de levarme a un concerto de Ses, unha ducia de rosas brancas.

  Rin para os meus adentros, pois Brais cáeme ben. E enriba ten oito apelidos galegos!!

  Pasou un tempo, sen que Brais e mais eu falásemos a soas, e díxome:

  - Non sei se sabes que Uxía e mais eu fomos a París.

  - Sei!

 - Quíxena levar a Roma, que é unha cidade romántica, quíxena levar a Venecia que é unha cidade veneciántica, pero decanteime por París, pois é a cidade do amor. Subimos á torre Eiffel e quíxenlle pedir a man, pero non fun capaz. Dei a volta para baixar e Uxía agarroume por un ombreiro e díxome:

  - Queres casar comigo? Estamos no país da egalité e teño o mesmo dereito ca ti a pedirche o matrimonio.

Loxicamente díxenlle que oui.

  - Benvido! Cos teus oito apelidos galegos e os oito da miña filla os meus netos terán dezaseis apelidos galegos.

  - Somos os máximos, meu sogro!!

  - Non o dubides!!