A bóla do Demo

En certo bar do meu barrio, había, o que entón lle chamaban un chapolín(billar americano). E tódolos días botábanse unhas partidas por parellas. Aquilo foi un costume diario durante uns anos. Non son capaz de imaxinar a cantidade de partidas que xoguei, pero entre tantas, sempre lembrarei unha.

O conto foi(que non é conto) que naquela partida era a quenda do señor Luis de Gapito, que como non tiña unha boa xogada, tirou algo desgañado. Despois de tirar, quedou a carón da mesa de xogo e arrimou o taco ao ombreiro pousando o cu do mesmo, no bordo do chapolín. Todos quedamos ollando a onde fora parar a bóla branca, que como non andaba na mesa de xogo, esperabamos escoitala caer ao chan. Entón mirei para Luis, e vin a bóla xirando na punta do taco, uns segundos antes de caer. Alguén dixo ¡Bóla do Demo!

Iste conto, que non é conto, contao moitas veces meu curmán Xoán e sempre me pon a min por testigo. E a verdade é que eu estaba alí, pero non vin a bóla dar voltas no taco nin a vin caer. ¿Por que? Pois eu estaba a mirar unha radiografía que o Sol Lorenzo, ao morrer a tarde, lle fixo a Susana en vestido de gasa. Susana era a camareira dise certo bar, chamado California, e por certo, que no momento da radiografía e mais da bóla do Demo, estaba a soar no Jukebox Hotel California de Eagles.

Cando Xoán me dixo que mirara para a bóla, eu díxenlle que non, e mais o por que. Tampouco Xoán viu caer a bóla do Demo. Iso si, escoitámola caer os dous. ¿Quen pode mirar para unha bóla do demo, podendo mirar para a última bóla da carambola que fixo Deus coa costela de Adán?