Dona Filloa

Nun lugar da Costa da Morte, cuxo nome non nomearei, hai unha casa de comidas onde fan uns cocidos impresionantes e unhas filloas aínda máis, e alí fun cuns meus familiares. Estabamos comendo aquel cocido impresionante cando chega o camareiro con aquela fonte de filloas, encártandoas catro veces e poñéndoas a carón de cada prato (nin encartadas cabían no prato), chegou a mín e díxenlle "esta é a servilleta?" e díxome " Si, con puntilla de Camariñas". Era todo puntilla, era todo buracos, endexamais vin tantos buracos por metro redondo! Meu cuñado, que non pode facer a menos de votarlle azucre, tivo que votarlle azucarillos, pois o azucre escapaballe po-los buracos. Tal enormidade de filloas á pedra tivéronas que facer no tellado do Dolmen de Dombate.

 Non vou a falar do cocido, pois non me cabería o relato no blog.  Que cocido! cuns tubérculos de Coristanco, cuns grelos doces da horta, cuns chourizos do cortello, cuns lacóns do mesmo cortello, cuns etc. do mesmo cortello, cuns polos do curral ( a horta, o cortello e o curral eran da mesma casa). E o pan era de Carballo, xa di a canción; Pan de Carballo más bueno que el paté!(lembradesvos da canción da propaganda de Patés La Piara más buenos que el pan? pois eu dinlle a volta) Tampouco vou a falar dos doce doces que degustamos acompañados cuns licores de todas as cores. 

Este relato é adicado a todas esas casas de comida enxebres e tradicionais, cuns productos autóctonos e caseiros , que hai en moitos puntos de Bergantiños.