Freinds para sempre

  Chámome Alicia, o  meu home é Breo. Escribo eu, non porque mande eu (non mando porque el non me oe) e non porque el sexa un covarde. Ten outros méritos, quixen dicir tiña. Pero a verdade é que o botamos a sortes.

  Moeda ó aire, se cara escribía eu, se cruz el non escribía, e aquí estou eu. Tenemos dos hijos, que por diferencia de edad y por distintas amistades y compañeros de colegio Edelmiro habla castellano y Abel  fala galego. Nunca se llevaron bien, sempre rifando e incluso pelexando. Sempre defendendo a súa maneira de hablar.

  Un día Breo y yo dimos dos manotazos en la mesa y  basta xa! Sois mayorcitos, aquí tiene que haber un acuerdo ou o pactamos entre todos ou senón a la fuerza! Hablamos, discutimos y dialogamos y por fin llegamos a un pacto. Na nosa casa de domingo a venres, ambos os dous incluídos, unha semana en galego y otra en castellano. E dixo Abel: "E o sábado?" Contestou Breo: "O sábado inglés". Dende esa, en nuestra casa, todo paz, todo sonrisas, todo buenas palabras. Dominamos perfectamente o galego y el castellano e casi speak english.

  Case que somos trilingües. Os nosos fillos saen sempre xuntos, son muy amigos y los llevamos de marcha a Portozás, a Santalla..., e mentres, nós estámosche por alí tomando o fresco, ou un refresco e varias cervexas frescas. Y cuando llega la hora pactada, todos para casa. Ahora tienen novia. A de Edelmiro chámase Uxía y la de Abel se llama Eugenia. Se van  casar. Estamos muy felices y hoy tenemos de menú perdices.

No hay comentarios:

Datos personais

Mi foto
A Casilla,Carballo, GALICIA, Spain
A foto do meu perfil é un capricho da natureza, a mín paréceme a cara de Benito Pérez Galdós nos billetes de 1000 ptas. Dame pena que ninguén saiba de esta curiosidade. Está o carón da antiga sala de festas a Revolta en Carballo. Gústame escribir, intento facer rir, meténdome cos políticos, ca vida misma e comigo mismo. Gústame ensalzar a xente anónima, gústame facerlle homenaxes a xente que o merece. Fago relatos por encargo e intento que mos publiquen nos xornais.