¡Hola habitantes e visitantes de Louro! Supoño que votaredes de menos a Emilio, eu voteino de menos e de feito fun acadar información a sua casa. Atopeime coa sua dona e díxenlle" non vexo a Emilio, non me diga o que non quero oir" e díxome " Pois sí, está descansando pa sempre" "Qué sorte teñen os ceanos- habitantes do ceo- pois divertiranse moito con el.
¿Quén é Emilio? Emilio andaba dende fai anos de 3 a 4 horas diarias pola praia de San Francisco de Louro, andaba con unha perna e con un brazo tesos, pois deralle unha trombose ou algo así. Eu preguntaballe ¿qué día vai facer hoxe? e el respondíame "digocho mañán". O outro día dixolle á súa dona "Maricarmen teño 80 anos xa son un velliño" e ela respondíalle "non, non eres velliño so tes 78 anos". O señor Emilio era un artista con moito maxín, pintaba cadros, tallaba en madeira e veía figuras curiosas, nas nubes, nas rochas, nos anacos de madeira que a marea deixaba na praia, poñialle unha peana e barnizaba e resultaba unha escultura. Un día atopouse conmigo e dixome "fásteme unha cara coñecida" eu dixenlle " eu a vostede coñézoo, pois véxoo todolos días andar pola praia de San Franciso, dende aquí, dende o Monte Louro"E dixome " xa sei , pareceste ao CAVALEIRO DA TRISTE FIGURA"e marchou. Non sei quen é ese cavaleiro, pero sei que o señor Emilio e un CAVALEIRO ANDANTE. Eu só son un penedo, que estou a mirar pa ría de Muros e Noya, teño oido que alguns penedos temos formas curiosas¡ A ver se teño unha triste figura! ¡Adeus señor Emilio! consolame pensar que está andando polas praias do ceo, non terá problemas de adaptación, pois as praias do ceo son casi tan boas como as de Galicia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario