Era unha gran persoa, era e é, porque ainda sigue sendo e seguirá. É amigo de todos e todos son amigos del. E moi doado facer amizade con Tito. Non lle fai dano a ninguén, só os 28 de decembro e en antroido fai algunha falcatruada. Sempre contando contos, anécdotas e cousas da súa vida. É un libro aberto,sen maldade.Cando lle diagnosticaron aquel cancro de boca, que o levou, non perdiu o sorriso, nin o ánimo. Veu a donde eu estaba e díxome " xa non poderemos cantar mais xuntos " eu escomencei a chorar e el coas súas mans consoloume, e doume ánimos coas súas caricias e díxome "non poderei cantar, pero poderei escoitar, ler ,mirar, andar...
A el gustáballe moito a música, a min tamén, eso uníanos moito. Eu sentía por el amor, el por mín cariño. Súa muller sabía da nosa amizade, pero condescendía. Unha gran muller Charo.
Xa dixen que tiña un gran sentido do humor, cando o ciruxán lle dixo que tiña que facer unha operación de oito ou mais horas el díxolle: " Pero pararemos para comer o bocadillo".Tito seguro que tiña algún defecto, pero para mín era PERFECTO.
Espero ir pronto para donde el, pois estou desafinada, teño as cordas frouxas e estou descompasada. Son a súa guitarra. Nó ceo tamén hai crise, pois é global, por eso ó chamaron, e pronto estarei con el. ¡ A ver se alegrando aos habitantes do ceo as cousas escomenzan a ir mellor na terra!
Nota: o nome de Tito é Perfecto
Nota: o nome de Tito é Perfecto
No hay comentarios:
Publicar un comentario