Son unha persoa confiada por natureza. Confío na profesionalidade dos profesionais. Teño un fontaneiro de cabeceira, panadeiro de cabeceira...médico non, pois estanmo a cambiar cada 6 (2x3). En xeral confío nas persoas. Lémbrome de rapaz, íamos para o instituto Mariano do Cura e mais eu. Mariano tiña unha irmá que me gustaba moito. So o sabíamos eu e o meu mellor amigo, o fillo da miña nai, ou sexa eu só. Pois iso, íamos andando e ó lonxe vin un billete de 20 pesos ( ¿lembradesvos? os marróns). E dixen "hostia un billete de 100 ptas."Mariano corriu como unha bala, e dixome " vichelos ti, pero collinos eu e agora son meus". Automaticamente a sua irmá deixou de gustarme. El non, pois xa non me gustaba.
Seguín a ser confiado. Mariano precisaba demostrar, que non era de fiar, e eu dinlle a oportunidade.
Anos despois, nunha verbena, eu estaba a bailar con unha moza. Eran aqueles tempos, que se levaba pedir o baile, o home a muller, unhas veces decíanche que si e outras que non. Eu bailaba pouco. O dito estaba a bailar e nunha mirada ao chan, vin un billete de 1000 tas.. Non quería deixar a moza no medio da peza, e o mesmo tempo tiña medo que viñera Mariano do Cura por alí. Por alí pasou Chucho da Jauvea, un coñecido meu. Fixenlle un sinal, sinalando o billete, colliu o sinal a primeira e colliu o billete tamén a primeira. Metiuno no peto e esperoume e dixome " toma é teu" e eu díxenlle " non, é dos dous".
Seguín a ser confiado, Chucho da Jauvea precisaba demostrar que era de fiar e eu dinlle a oportunidade.
Somos grandes amigos e ademais eu co tempo casei coa sua irmá.
Seguín a ser confiado. Mariano precisaba demostrar, que non era de fiar, e eu dinlle a oportunidade.
Anos despois, nunha verbena, eu estaba a bailar con unha moza. Eran aqueles tempos, que se levaba pedir o baile, o home a muller, unhas veces decíanche que si e outras que non. Eu bailaba pouco. O dito estaba a bailar e nunha mirada ao chan, vin un billete de 1000 tas.. Non quería deixar a moza no medio da peza, e o mesmo tempo tiña medo que viñera Mariano do Cura por alí. Por alí pasou Chucho da Jauvea, un coñecido meu. Fixenlle un sinal, sinalando o billete, colliu o sinal a primeira e colliu o billete tamén a primeira. Metiuno no peto e esperoume e dixome " toma é teu" e eu díxenlle " non, é dos dous".
Seguín a ser confiado, Chucho da Jauvea precisaba demostrar que era de fiar e eu dinlle a oportunidade.
Somos grandes amigos e ademais eu co tempo casei coa sua irmá.
No hay comentarios:
Publicar un comentario