Amigos pra always

Chamome Alicia, meu home é Breo. Escribo eu, non por que mande eu (non mando por que el non me oe) e non por que el sexa un covarde. Ten outros méritos, bueno tiña.Pero a verdade é que o votamos a sortes. Moeda o aire, se cara escribía eu, se cruz el non escribía, e aquí estou eu. Tenemos dos hijos, que por diferencia de edad y por distintas amistades y compañeros de colegio Edelmiro ( Miro) habla castellano y Abel (Beli) fala galego. Nunca se llevaron bien, sempre rifando e incluso pelexando. Sempre defendendo a sua maneira de hablar. Un día Breo y yo dimos dos manotazos en la mesa y ¡ basta xa! sois mayorcitos, aquí tiene que haber un acuerdo ou o pactamos entre todos ou se non ¡a la fuerza! Hablamos, discutimos y dialogamos y por fin llegamos a un pacto. Na nosa casa de domingo a venres, ambolos dous incluidos, unha semana en galego y otra en castellano. E dixo Beli "¿e o sábado?". Contestou Breo " o sábado Inglés".

Desde esa, en nuestra casa, todo paz, todo sonrrisas, todo buenas palabras. Dominamos perfectamente o galego y el castellano e casi we speak english. Case que somos trilingües. Os nosos fillos saen sempre xuntos, son muy amigos y los llevamos de marcha a Portozas, a Santalla... e mentras, nos estamosche por alí tomando o fresco, ou un refresco e varias cervexas frescas. Y cuando llega la hora pactada, todos para casa. Ahora tienen novia. A de Miro chamase Uxía y la de Beli se llama Eugenia. Se van a casar.Estamos muy felices y hoy tenemos de menú perdices.

Dariadevos de conta que esto é un conto ou ¿é un soño?. Nos contos e nos soños todo é posible. Que eu me chame Galicia, que mi marido se llame Breogán. E incluso é posible que eu non lle poña a guinda a esta carta coa miña solita chorrada, pero non vos caerá esa breva. Son as catro da mañán e as seis toca o artista, pero menos mal que eu recupero o sono durmindo nas pestanexadas.

No hay comentarios:

Datos personais

Mi foto
A Casilla,Carballo, GALICIA, Spain
A foto do meu perfil é un capricho da natureza, a mín paréceme a cara de Benito Pérez Galdós nos billetes de 1000 ptas. Dame pena que ninguén saiba de esta curiosidade. Está o carón da antiga sala de festas a Revolta en Carballo. Gústame escribir, intento facer rir, meténdome cos políticos, ca vida misma e comigo mismo. Gústame ensalzar a xente anónima, gústame facerlle homenaxes a xente que o merece. Fago relatos por encargo e intento que mos publiquen nos xornais.

Blogues nos que participo