Son un gran defensor do galego, e falo galego con todo aquel que vexo que me entende. E deféndoo escribindo cartas a diversos xornais, loxicamente en galego como eu sei, pero corríxenme! E nesta carta vou facer un resumo de todas elas. Cando gañou Feijoo as eleccións, fixen unhas "reflexións" falando comigo mesmo:
- Teremos que falar español?
- Xa o falamos, pois o galego é español.
- E as galescolas?
- Feijoo gobernará para todos, ensinarán en castelán (sempre e cando atopen mestres de castelán, pois está en perigo de extinción) pero poñeranlle nome galego, chamaranlle as castelanescolas. Noutra carta titulada "Falo galego" dixen: "Nunha entrevista que lle fixeron ao Sr. Núñez Feijoo, preguntáronlle que adoitaba falar, galego ou castelán? Contestou: "Si se dirigen a mi en gallego, hablo en gallego, si se dirigen a mi en castellano, hablo castellano". Pero non dixo que é o que fala cando se dirixe el. Móllese Sr. Feijoo, non vai perder votos, as eleccións xa as gañou". E acabei a carta desta maneira: "O galego está en perigo, hai que defendelo, hai que fomentalo e hai que falalo. É a nosa máis grande seña de identidade. Presumamos de selo e de falalo. Pechemos o paraugas. Mollémonos, pois non van mexar sempre por nós".
Decateime de que lle estaba dando ás aos nacionalistas e escribín outra carta aclaratoria, "Aclaracións": "Falo galego, xa o falaba cando os nacionalistas se agochaban detrás do castelán. E ríanse de min, polo meu acento. Cando veu a democracia escomenzaron a xermolar nacionalistas por todas as partes. Por calquera cousa facían manifestacións, folgas... Reprochábanme, ensinándome fotos dos xornais, o non estar na foto, e eu dicíalles: "Como vou estar, se a foto a fixen eu". E voto Bloque porque é o máis galeguista de todos.
Unhas semanas despois escribín "Friends para sempre". Era unha carta de conciliación, unha especie de parábola: "Chámome Alicia. Teño dous fillos. Un fala galego e o outro fala castelán. Sempre están rifando. Canseime e obrigueinos a chegar a un pacto. De domingo a venres unha semana falamos galego e outra en castelán". Preguntarédesvos: e o sábado? Sábado inglés. Eu inventei o trilingüismo. Loxicamente Alicia era Galicia.
E estes días que volve a estar de actualidade, poucos argumentos tiña. Por iso decidín facer un resumo. Só podo engadir que eu non son nacionalista, nin separatista e non son independentista. Ó contrario, son anexionista e integrista e quero que o resto de España pertenza a Galicia, e que a capital sexa Carballo.
- Teremos que falar español?
- Xa o falamos, pois o galego é español.
- E as galescolas?
- Feijoo gobernará para todos, ensinarán en castelán (sempre e cando atopen mestres de castelán, pois está en perigo de extinción) pero poñeranlle nome galego, chamaranlle as castelanescolas. Noutra carta titulada "Falo galego" dixen: "Nunha entrevista que lle fixeron ao Sr. Núñez Feijoo, preguntáronlle que adoitaba falar, galego ou castelán? Contestou: "Si se dirigen a mi en gallego, hablo en gallego, si se dirigen a mi en castellano, hablo castellano". Pero non dixo que é o que fala cando se dirixe el. Móllese Sr. Feijoo, non vai perder votos, as eleccións xa as gañou". E acabei a carta desta maneira: "O galego está en perigo, hai que defendelo, hai que fomentalo e hai que falalo. É a nosa máis grande seña de identidade. Presumamos de selo e de falalo. Pechemos o paraugas. Mollémonos, pois non van mexar sempre por nós".
Decateime de que lle estaba dando ás aos nacionalistas e escribín outra carta aclaratoria, "Aclaracións": "Falo galego, xa o falaba cando os nacionalistas se agochaban detrás do castelán. E ríanse de min, polo meu acento. Cando veu a democracia escomenzaron a xermolar nacionalistas por todas as partes. Por calquera cousa facían manifestacións, folgas... Reprochábanme, ensinándome fotos dos xornais, o non estar na foto, e eu dicíalles: "Como vou estar, se a foto a fixen eu". E voto Bloque porque é o máis galeguista de todos.
Unhas semanas despois escribín "Friends para sempre". Era unha carta de conciliación, unha especie de parábola: "Chámome Alicia. Teño dous fillos. Un fala galego e o outro fala castelán. Sempre están rifando. Canseime e obrigueinos a chegar a un pacto. De domingo a venres unha semana falamos galego e outra en castelán". Preguntarédesvos: e o sábado? Sábado inglés. Eu inventei o trilingüismo. Loxicamente Alicia era Galicia.
E estes días que volve a estar de actualidade, poucos argumentos tiña. Por iso decidín facer un resumo. Só podo engadir que eu non son nacionalista, nin separatista e non son independentista. Ó contrario, son anexionista e integrista e quero que o resto de España pertenza a Galicia, e que a capital sexa Carballo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario