A princesa amarela

• 
  
    Había unha vez un Conde Azul. Un Conde con dedicación exclusiva para dicir e inventar cousas. O Conde Azul sentía moita admiración por unha princesa, unha princesa que ben podía ser Rosa, pero era Amarela, pois facía rima co nome dela.
    O Conde tivera un tempo o número do móbil da Princesa Amarela, mandáballe mensaxes por Nadal, Aninovo, aniversario, onomástica... Pero un día dixo: Que estou a facer? Estou a pintar o indio! Ela ten un príncipe. E desfíxose do número do móbil. Tíñao anotado nunha hostia dos curas e comungou. Comungou sen confesar. Sen confesar a admiración que sentía pola princesa María Manuela, así se chamaba ela.
    Case que dende aquela estase a laiar e di: "Por que non podo mandarlle mensaxes?  Que ten de malo ser amigo dunha princesa?". E púxose a chamar a todos os números a partir do seis e sempre acha a mesma resposta: "Está vostede enganado".
    Pero xa dixen que o Conde Azul tamén inventaba cousas. E inventou un teléfono, que en vez de funcionar con números funciona con letras. Marcou PRINCESA AMARELA MARÍA MANUELA e mandoulle a seguinte mensaxe: "Dille ao príncipe que é o segundo home máis afortunado do mundo por terte e non se che ocorra dicirlle que eu son o home máis afortunado do mundo por coñecerte".
    Chegaríalle a mensaxe á Princesa Amarela? Funcionaría o invento do Conde Azul? Será o Conde un dos pais das redes sociais? Só o sabe ela, só o sabe María Manuela.