Aparte de calvicies e varicies, herdei de meus pais un pazo, un pazo de cultura, quero dicir un pozo de cultura retranqueira, do que bebo para facer as miñas historias.
Meu pai e moito de xogar a rimar verbas. Fai pareados sen saber que é un poeta. Rimas un pouco infantís, pero endexamais foi a escola, e serven para facer rir a quen as escoita.
Un día díxome:
-Levou bo golpe Antón.
-Que Antón?
-O dono do meu bastón!!
Outra broma era:
-Sabes que fai María Dolores Pradera?
-Canta a flor da canela.
-Pero tamén anda detrás de Che de Manuela.
Miña nai e moi de inventar palabras. Ao deshumidificador, chámalle ; simificador. Ao microondas, chámalle ; licoondas. Falando de licoondas; unha muller dille ao home:
-Teño vez para o médico a unha, e xa sabes como é a seguridade social, igual ata as tres non veño. Tes unha pizza na neveira e quéntaa no microondas e come.
A muller, ainda que é raro, a unha e media xa estaba na casa. Foi a cociña e alí estaba o seu home sentado diante do microondas.
-Pero que fas santo de deus berrando coma un burro.
-O libro de instruccións pon que hai que hornear durante quince minutos.
Un día chamoume miña nai:
-Estou na Alarma.
-Donde??
-Na Alarma de Granada. Todo é moi bonito, pero fai moita calor, moito soborno.
-Mamá!! Eres incorrexible! Non é soborno, é bochorno.
Tamén foi de viaxe a Asturias. Chamoume:
-Estou en Covalonga, e pola mañán estiven en Cangas de Anís.
-De anís do mono?
-Non ho! Anís La Asturiana.
Alí en Asturias, esvarou e rompiu unha perna. Estivo no hospital, e cando a foi a visitar o anestesista e lle dixeron o que lle ían facer na operación, ela contaba que a fora ver un taxista e que lle ían por unha prostata de cadeira.
Pero a verba que mais me gusta dela é a redondela, chámalle así ás rotondas.
1 comentario:
Creo que a túa nai e unha digna herdeira do vangardista por excelencia, de Ramón Gómez de la Serna. O teu pai, ademais, ten moita tenrura. Normal, daquela, que teñas tanta graza contando historias.
Publicar un comentario