A verdade é que cóstame criticarte, Arturo, pois admirote moito. Admirote dende que estabas de corresponsal de guerra nas guerras de Iogoslavia, e admírote pola tua faceta de escritor, polas tuas novelas...
En parte compréndote, pois pensar nos políticos que temos, non é para dar saltos de ledicia, non nos queda que alporizarnos e sairnos das nosas casiñas. Non me vale que te xustifiques con que tes 2000 amigos mais no Twitter, se deixas de ser amigo teu. E ti, que eras académico, tiñas que dar exemplo de boas formas e maneiras, pois a xuventude de agora adoita usar verbas mal soantes, tacos... con toda a natureza. Defendámola poesía, a literatura, as humanidades. Deixémos de chamarlle "Princesa do pobo" a Belén Esteban.
Ben sabes que sempre fixen e dixen o que ti me mandaches: matei con pistola, matei con espada, matei pola espalda, pero non me pidas que lle chame MERDA a alguén que chora, porque chorar é moi digno.É moi difícil chorar de mentira.
Perdoa que escriba en contra tua, pero ti, Arturo, non eres o Rey Arturo. Non eres o meu Rey pero eu son o teu Capitán. O Capitán Alatriste.
No hay comentarios:
Publicar un comentario